Pierwsze wzmianki i pomysły budowy stadionu w Częstochowie zrodziły się w roku 1928. Projekt został wykonany przez inż. Stanisława Domaszewskiego. Pieniędzy jednak bardzo szybko brakło i przed wojną zdołano wybudować jedynie boisko. Oficjalne otwarcie obiektu przypadło na rocznicę wybuchu II wojny światowej, 1 września 1946 roku, kiedy to odbyły się zawody o mistrzostwo Częstochowy, w których udział wzięli zawodnicy z całego kraju. Najpierw około sześciuset motocyklistów zebrało się na mszy świętej na Jasnej Górze, po południu natomiast 10 tysięcy częstochowian oglądało na stadionie przy ulicy Olsztyńskiej inauguracyjne zawody o mistrzostwo miasta.
Pierwszym rekordzistą częstochowskiego owalu był Jerzy Jankowski, który na motocyklu Rudge 500 pokonał cały dystans w 115,5 sekund. Z czasem w Częstochowie pojawiało się coraz więcej mężczyzn, którzy chcieli spróbować swoich sił w jeździe na żużlowym motocyklu. Taka drużyna złożona z Waldemara Miechowskiego, Mariana Kaznowskiego, Bogdana Laskowskiego i Leonarda Ciurzyńskiego wystartowała w II lidze w roku 1948. Pierwsze zawody wyglądały bardzo archaicznie, tj. nie było bandy okalającej tor, brakowało także m.in. świateł, maszyny startowej oraz wieży sędziowskiej. Kibice gromadzili się zarówno po wewnętrznej, jak i po zewnętrznej stronie toru, a sędzia zawodów zasiadał między kibicami.
W 1951 rozpoczęła się przebudowa stadionu żużlowego, gdyż nie spełniał on norm obowiązujących w lidze. Na ten cel miasto przeznaczyło 60 tysięcy złotych, za które miały być wybudowane m.in. bandy. Remont ten zakończył się 16 września 1951 roku. Pierwsze zawody po przebudowie nie wypadły jednak okazale. W obecności dwudziestu tysięcy widzów Włókniarz przegrał z Ogniwem Bytom 38:15. Ciekawostką jest, że to właśnie na stadionie częstochowskiego klubu odkryty został talent spikerski Jana Ciszewskiego, który przyjaźnił się z Marianem Kaznowskim.
Kształt stadionu, który kibice mogą oglądać po dzień dzisiejszy został nadany w końcu lat 60. i początku 70. Wtedy to wybudowano dla kibiców ławki, a na koronie powstała wieża sędziowska wraz z sygnalizacją świetlną. Kolejne modernizacje zostały przeprowadzone pod koniec lat 90. kiedy to na niektórych sektorach częstochowskiego obiektu pojawiły się plastikowe krzesełka.
Rekord frekwencji padł w dniu 21 września 2003 roku, kiedy w Częstochowie Włókniarz walczył o tytuł Drużynowego Mistrza Polski z Apatorem Toruń. Tego dnia według oficjalnych danych na trybunach stadionu miejskiego zasiadło 22 tysiące widzów, jednak nieoficjalne statystyki mówią nawet o 30 tysiącach fanów. Wtedy też biało-zieloni sięgnęli po czwarty, ostatni jak do tej pory tytuł najlepszej drużyny żużlowej w Polsce.
Pod koniec roku 2005 stadion Włókniarza przeszedł gruntowną przebudowę. Remont trwał do czerwca 2007 roku. Przez ten czas drewniane ławki zostały zastąpione plastikowymi krzesełkami, zainstalowane zostało oświetlenie, tablica diodowa. Wyremontowane zostały także schody i pozostała infrastruktura. Ważną zmianą jest także powstanie specjalnej siatki, która oddziela kibiców od toru (a dokładniej od pasa bezpieczeństwa). Dużo trudności sprawiła kwestia oświetlenia. Niektóre osoby chciały, by wokół stadionu wybudować cztery ogromne słupy, na których zainstalowane byłoby oświetlenie. Okazało się jednak, że jest to niemożliwe, dlatego zdecydowano o budowie 26 mniejszych słupów. Oświetlenie na częstochowskim stadionie ma natężenie 1700 luxów, na torze jest to od 100 do 1400 luxów. W 2020 roku po siedmiu latach stadion przy ul. Olsztyńskiej zmienił sponsora tytularnego oraz tym samym nazwę na Arena zielona-energia.com.