Teatr im. Mickiewicza. Chłopaki też płaczą (nawet na widowni)

Teatr im. Mickiewicza przygotował prezent mikołajkowy dla swoich małych bywalców. Spektakl dla najmłodszych widzów (oraz znacznie starszych dzieci) „Jak zostać smokiem?” miał w miniony weekend premierę w Teatrze im. Adama Mickiewicza. Sceniczną baśń zobaczymy jednak ponownie na scenie dopiero w okresie poprzedzającym ferie zimowe. Po „Polowaniu” to drugi tytuł zaproponowany częstochowskiej publiczności w tym sezonie.

To rzeczywista prapremiera tekstu napisanego przez Karolinę Okurowską-Wabnic dla naszego Teatru i wyreżyserowanego przez autorkę. Bohater tej opowieści Haruki jest małym chłopcem z japońskiej wioski, który wyrusza do krainy smoków, by tam odnaleźć swojego tatę. Po śmierci mamy Harukiego jej mąż i ukochany pogrążył się w smutku. Jak mówi na scenie opiekująca się osieroconym chłopcem Babcia, jej syn hodował w sobie smutek, który potworniał.

Haruki, pozbawiony przez los rodziców, jest wrażliwszy od swoich rówieśników, którzy zwyczajnie dokuczają mu. Chłopiec ma skłonność do uciekania w świat fantazji. Sugerując się słowami Babci, jest przekonany, że jego ojciec żyje, odszedł jedynie do krainy smoków. Wyrusza na poszukiwania, znajdując w drodze niezwykłych sojuszników. Największym z nich jest Lisica Ayumi. Jej pojawienie się przywołuje świat tajemnicy i magii. Jak już powiedzieliśmy, scenerią opowieści jest japońska wioska, która – jak to w baśniach bywa – sąsiaduje o wyciągnięcie ręki z magicznymi światami. By skonstruować sceniczną rzeczywistość (i nierzeczywistość) Karolina Okurowska-Wabnic zanurza swoją opowieść w smakach kultury Kraju Kwitnącej Wiśni. Prawdą jest, że atrakcyjna sama w sobie narracja, doprawiona egzotyką staje się jeszcze bardziej magiczna.

W budowaniu baśniowych nastrojów wielką rolę odgrywa scenografia, budowana również z użyciem środków elektronicznych. Dzięki cyfrowym animacjom np. poruszają się karpie malowane w konwencji japońskiej grafiki. A propos – Karpie to najpiękniej stworzone kostiumem postaci teatralnej baśni. Ich pojawienie się na scenie witane jest szumem szeptów ekscytacji dzieci i dorosłych przechodzącym przez widownię. Lśnią łuską jak wyjęte z wody i zarazem skrzą się ich zabawne kwestie. One i inni – realni oraz bajkowi – bohaterowie opowieści tańczą od czasu do czasu i śpiewają, co formalnie wzbogaca przedstawienie. Scenografię, kostiumy i animacje stworzył Sebastian Siepietowski. Muzykę – Maria Kępisty, a choreografię – Agnieszka Klotzer. Brawa dla wszystkich!

Oklaski trzeba zarezerwować też dla zespołu aktorskiego. Na afiszu „Jak zostać smokiem” zapisano:

• Haruki – Mariusz Urbaniec (gościnnie)
• Ayumi – Gabriela Bissinger (gościnnie)
• Babcia – Czesława Monczka
• Ludzie z wioski (Sachiko – Marta Honzatko, Youko – Małgorzata Marciniak, Kazuko – Sylwia Karczmarczyk, Misaki – Robert Rutkowski, Yoi, Momoka – Sylwia Warmus)
• Wielka Lisica Zenko – Sylwia Warmus
• Lisice Zenko: Małgorzata Marciniak, Marta Honzatko, Robert Rutkowski, Sylwia Karczmarczyk
• Mekurabe – Małgorzata Marciniak, Marta Honzatko, Robert Rutkowski, Sylwia Karczmarczyk
• Yuki Onna – Marta Honzatko, Sylwia Karczmarczyk, Małgorzata Marciniak
• Karpie – Marta Honzatko, Sylwia Karczmarczyk, Małgorzata Marciniak
• Smok/Tata – Robert Rutkowski.

Stały zespół aktorski Teatru im. Mickiewicza chwaliliśmy już wielokrotnie. Również tym razem wszyscy kolegialnie wykonali dobrą robotę. Tu ciepłe słowa skierować należy do młodzieży (występujących gościnnie absolwentów Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie z 2021 roku): Mariusza Urbańca i Gabrieli Bissinger. On dał się już pozytywnie poznać z ról w częstochowskim Teatrze: Macduffa w „Makbecie” Williama Szekspira w reż. André Hübnera-Ochodlo

oraz postaci w „Mały Książę. Opowieść.” w reż. Agnieszki Baranowskiej. Ma w dorobku udział w spektaklach innych teatrów (u Krystiana Lupy czy Agaty Dudy-Gracz) i pokaźną listę wcieleń filmowych. Ona jest m.in. laureatką nagrody aktorskiej 38. Festiwalu Szkół Teatralnych (2020 rok) za rolę w spektaklu „Święta Joanna” w reżyserii Moniki Strzępki w Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie. Miło dodać, że pierwsze kroki stawiała na warsztatach teatralnych w teatrze w rodzinnej Częstochowie. Tym razem postać Lisicy Ayumi zbudowała z wielkim wdziękiem i baletową harmonią ruchów.

Szczególną radością było jednak oglądanie Czesławy Monczki w roli Babci. Jej oddanie wnuczkowi było prawdziwe i wzruszające. Co dało się również zauważyć – nawet gdy mówiła teatralnie ściszonym głosem, słychać ją było w każdym zakątku widowni. Teatralna młodzież powinna się od niej uczyć, bo nie zawsze jej kwestie były dobrze słyszalne.

Jak to w bajkach bywa, piękna opowieść nieść też powinna moralne nauki. Tak jest i w „Jak zostać smokiem”. Promuje wierność sobie i sumienność w realizacji postanowień. Przekazuje, że każdą przeciwność można pokonać, jeśli polega się na radach i pomocy innych. Wreszcie młodym i starym w teatralnych fotelach radzi, by nie bać się okazywania uczuć, bo nieprawdą jest, że „chłopaki nie płaczą”.

Tadeusz Piersiak, fot. Piotr Dłubak

Czytaj także: Jan Wołek: Ten mój świat toczył się bardzo dziwnym ściegiem [ROZMOWA]