Pod pomnikiem Władysława Sebyły 11 kwietnia 2021 roku, w 81. rocznicę śmierci poety zostały złożone kwiaty.
Władysław Sebyła urodził się 6 lutego 1902 r. w Kłobucku. Jego rodzicami byli mama Henryka (z domu Radłowska) i tata Michał, działacz niepodległościowy oraz nauczyciel i kierownik szkoły w Kłobucku. Mieszkali na ul. Wały, niedaleko rynku, przy którym mieściła się niewielka szkoła powszechna.
Niestety w wieku 3 lat Władysław stracił matkę, dlatego wczesne lata spędził z młodszym bratem i tatą. Po pewnym czasie jego ojciec ożenił się po raz drugi, a w 1910 roku całą rodziną wyprowadzili się z Kłobucka. Po krótkim pobycie w Częstochowie przenieśli się do Będzina, gdzie Michał Sebyła uczył w szkołach.
Władysław uczył się w szkole podstawowej w Będzinie, następnie rozpoczął naukę w Szkole Realnej w Sosnowcu, a po jej likwidacji w I Ośmioklasowym Gimnazjum Męskim Towarzystwa Szkół Średnich w Sosnowcu.
Wiersze zaczął pisać w wieku ośmiu lat, oprócz tego malował, grał na skrzypcach i fortepianie oraz komponował. Był wrażliwym krytykiem i eseistą, tłumaczył poezje i bajki francuskie oraz rosyjskie. W czasie nauki w szkole nadal pisał wiersze, ale ukrywał ten fakt przed innymi uczniami.
Walczył w I powstaniu śląskim, a po zakończeniu walk wrócił do gimnazjum, które ukończył w 1921 roku. Za namową ojca podjął naukę na Politechnice Warszawskie, ale po jednym roku przeniósł się na studia polonistyczne na Wydziale Filologii Uniwersytetu Warszawskiego, uczestniczył też w wykładach z historii malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych.
Od 1927 roku należał do grupy literackiej „Kwadryga” (w latach 1929 – 1931 był redaktorem naczelnym i współwydawcą czasopisma grupy o tej samej nazwie). Debiutował w 1927 r. cyklem wierszy „Modlitwa”. Inne jego tomiki poetyckie to: „Pieśni szczurołapa” (1930), „Koncert egotyczny” (1934), „Obrazy myśli” (1938). W 1938 r. został uhonorowany Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatur.
W 1928 ukończył Batalion Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 5 w Łobzowie. 9 września 1928 roku ożenił się w Kościele Mariackim w Krakowie z Sabiną Marią Krawczyńską, a rok później urodził się jego jedyny syn.
W 1929 roku odbył służbę wojskową, a zaraz po niej wrócił do Warszawy, by ponownie zaangażować się w życie literackie.
1 stycznia 1931 został mianowany do stopnia podporucznika ze starszeństwem, a 28 sierpnia 1939 roku dostał indywidualne powołanie mobilizacyjne do słynnego 13 pułku piechoty stacjonującego w Pułtusku. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 i wkroczeniu do Lwowa został aresztowany przez sowietów i uwięziony w obozie jenieckim w Starobielsku.
W 1940 wraz z jeńcami osadzonymi w Starobielsku został przewieziony do Charkowa, a 11 kwietnia 1940 zginął od strzału w tył głowy, oddanym przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Charkowie.
Po wojnie niewiele o nim pisano i nie wydawano jego wierszy aż do 1956 roku, gdy opublikowano „Poezje wybrane”. Władysław Sebyła był jednym z najwybitniejszych poetów Dwudziestolecia Międzywojennego (zachwycał się nim Czesław Miłosz, był idolem dla Tadeusza Gajcego).
Na wniosek Towarzystwa Przyjaciół Kłobucka uchwałą Władz Miejskich z dnia 26 czerwca 1991 roku Dom Kultury w Kłobucku otrzymał imię Władysława Sebyły, a od 1999 roku na cokole pomnika Władysława Sebyły w Kłobucku umieszczona została urna z ziemią pobrana z Miejsca Kaźni Katyńskiej symbolizującego wszystkie miejsca egzekucji polskich oficerów na Wschodzie.
Od 1999 r. Imię zasłużonego poety otrzymała również Szkoła Podstawowa nr 1 w Kłobucku 6 maja 2000 r.