Ed i Lorraine to najsłynniejsi badacze zjawisk paranormalnych.
Fani kina grozy zapewne doskonale znają tę parę. Są to bohaterowie serii horrorów „Obecność” oraz „Annabelle”. Nie są to postacie fikcyjne, a historie, które zostały przedstawione w filmach nie powstały jedynie w głowach ich twórców. Bowiem Ed i Lorraine Warrenowie byli świadkami wielu tak bardzo strasznych i niewiarygodnych wydarzeń, że często spotykali się z podziwem jak i również z krytycznymi komentarzami sceptyków.
Edward Warren urodził się 7 września 1926 roku w Bridgeport. Już jako młody chłopiec doświadczał licznych zjawisk paranormalnych, które także zdarzały się w jego rodzinnym domu. Ed od zawsze zauważał wokół siebie dziwne kuliste kształty, często też słyszał w mieszkaniu przeraźliwe dźwięki, których inni w domu nie słyszeli. Wieczorami słyszał jak ktoś chodzi po domu i ciężko oddycha, a nawet widział zjawy, które mu się ukazywały. Często odczuwał przenikliwe zimno w swym pokoju, pomimo że okno było zamknięte. Jego dzieciństwo nie było normalne jak u innych rówieśników, ponieważ jego dom okazał się nawiedzony.
Podczas II wojny światowej służył w marynarce wojennej, skąd wrócił jako jeden z niewielu ocalałych. Potem pracował w policji, a w międzyczasie chodził do artystycznej szkoły. Przez cały czas jednak doświadczał zjawisk nadprzyrodzonych, których nie sposób było racjonalnie wyjaśnić, z czasem zaczęły go bardziej fascynować niż przerażać.
Rok po tym jak urodził się Ed, dokładnie w tej samej miejscowości, przyszła na świat wyjątkowa dziewczynka o imieniu Lorraine. Jej doświadczenia z bytami nadprzyrodzonymi również zaczęły się bardzo wcześnie, podobnie jak u Eda. Jako dziecko widywała coś, co określała sama jako światła wokół głów ludzi, których spotykała. Z biegiem czasu dowiedziała się, że były to aury – ich rozmiary, a także odcienie, które oznaczały stany emocjonalne, duchowe, a nawet zdrowotne, w których w danej chwili znajdowali się ich posiadacze. Potem do tych umiejętności dołączyły również te związane z nawiązywaniem kontaktu ze światem nadprzyrodzonym. Lorraine nie odczuwała jednak strachu i bardzo szybko nauczyła się dbać o swój wyjątkowy dar. Nie uciekała od niego, wręcz przeciwnie, bez żadnej pomocy rozwijała tę zdolność.
Gdy Ed miał 16 lat, poznał Lorraine Moran, swoją przyszłą żonę. Para bardzo szybko zaprzyjaźniła się ze sobą. Okazało się, że mają wiele wspólnych tematów do długich i bardzo ciekawych rozmów. Lorraine wyznała Edowi, iż potrafi kontaktować się z duchami. Potrafiła dostrzec rzeczy, których nikt inny nie był w stanie zobaczyć, co czyniło z niej medium, słyszała odgłosy, które zdawały się nie być ludzkimi. Ed wyczuwał oraz widział podobne rzeczy, co sprawiło, że tak bardzo się do siebie zbliżyli. W 1945 roku Ed i Lorraine pobrali się, natomiast w 1950 roku przyszła na świat ich córeczka, której dali imię Judy. Państwo Warren w 1952 roku postanowili założyć Stowarzyszenie do spraw Badań Parapsychologicznych w Nowej Anglii. Pomyśleli, że powinni połączyć swoje niezwykłe umiejętności i pomagać ludziom, atakowanym przez nadprzyrodzone siły. Warrenowie przez seanse spirytystyczne postanowili wspomagać egzorcyzmy, które były przeprowadzane na opętanych osobach.
Niezwykła historia Warrenów zaczęła się w momencie założenia Stowarzyszenia. Do demonologów zaczęły zgłaszać się osoby, będące świadkami zjawisk nadprzyrodzonych. Niektórzy potrzebowali natychmiastowej pomocy, którą bez wahania otrzymywali. Małżeństwo sprawnie rozwiązywało coraz więcej przypadków, traktując przy tym swą pracę bardzo poważnie. Nieobce im były unoszące się w powietrzu przedmioty, agresywne zachowanie opętanych osób czy przerażające odgłosy, które były najczęściej spotykanymi oznakami nawiedzenia. Nie oznacza to jednak, że nie odczuwali strachu. Sami niejednokrotnie mówili w wywiadach, iż tak bliski kontakt, który mieli z groźnymi bytami sprawiał, że bali się przede wszystkim o siebie i swoje życie. Niejednokrotnie ich praca odbijała im się na zdrowiu, np. podczas jednego egzorcyzmu, który miał na celu uwolnić od diabła pewnego farmera Maurice’a Theriaulta, Ed przeszedł zawał, przez którego musiał zawiesić działalność na kilka miesięcy.
Ed i Lorraine nigdy sami nie przeprowadzali egzorcyzmów, gdyż do tego był potrzebny wyświęcony, a co najważniejsze odpowiednio przygotowany kapłan. Natomiast wiedzieli doskonale, że Kościół Katolicki sceptycznie podchodzi do jakichkolwiek sygnałów, które sugerują opętanie. Warrenowie byli tymi, którzy prowadzili obserwacje oraz dokumentowali wszystkie przerażające zdarzenia, a potem kierowali prośby o przeprowadzenie egzorcyzmu do odpowiednich ludzi. Dzięki nim udało się uratować niejedno życie i niejedną duszę. Władze Watykanu, doceniły ich działalność, a Ed przez pewny czas był jedynym uznanym przez Kościół Katolicki świeckim demonologiem. Jego żona Lorraine bardzo go wspierała w tej działalności i dzięki swojemu niezwykłemu darowi jasnowidzenia często kontaktowała się z „drugą stroną”, pomagając tym samym w rozpoznaniu charakteru nawiedzenia.
Na przestrzeni kilkudziesięciu lat Państwu Warren udało się pomóc niezliczonej liczbie osób. Ich działalność nie była tylko podróżowaniem po Stanach i świadczenia pomocy przy nawiedzeniach czy rytuałach egzorcyzmów. Postawili sobie cel, że również będą uświadamiać społeczeństwo oraz przekazywać zdobytą na własnych doświadczeniach wiedzę. Stwierdzili, iż bagatelizowanie tego rodzaju spraw czy sprowadzanie ich do żartów doprowadzi w końcu do tragedii. Aby demon mógł opętać człowieka czy jego dom, potrzebuje do tego pewnego rodzaju zgody bądź zaproszenia. Może być to świadome działanie, ale także może ono wynikać z niewiedzy np. poprzez zabawę planszą Ouija, która jakiś czas temu była używana nie tylko podczas prawdziwych seansów spirytystycznych, ale również była formą spędzania wolnego czasu przez nastolatków. Do nawiedzeń mogą się również przyczynić zainteresowania okultyzmem bądź czarami.
Warrenowie głośno mówili o wydarzeniach, których byli świadkami, podczas licznych wywiadów czy wykładów, by nieść przestrogę wszystkim wierzącym i niedowiarkom. Stali się współautorami książek, które były w pewnym rodzaju udokumentowaniem różnego rodzaju nawiedzeń, przy których oboje pracowali. Lorraine mówiła tak:
– „Mamy jeden przekaz, który chcemy szerzyć wśród ludzi, że demoniczne zaświaty istnieją i że bywają dla ludzi koszmarnym problemem”.
Lista przypadków, gdzie pomogli jest bardzo długa – od małych ingerencji zagrożonych dusz, przez poltergeisty, czy hałaśliwe uprzykrzające ludziom życie duchy, aż po prawdziwe demoniczne opętania, które zagrażały życiu. Najgłośniejsza i najlepiej udokumentowana historia jest z 1974 roku, o nawiedzonym domu z Amityville, który został zakupiony przez rodzinę Lutzów, po promocyjnej cenie. Była to korzystna oferta ze względu na fakt, iż poprzedni lokatorzy zostali wymordowani przez członka swojej rodziny. Okazało się wkrótce, że to właśnie wydarzenie na zawsze miało pozostawić w murach domostwa swój ślad. Losy rodziny Lutzów zostały skrupulatnie udokumentowane w książce Amityville Horror, jak również w licznych filmach. Równie przerażająca była historia rodziny Smurlów, którzy zamieszkali w nawiedzonym domu w West Pittson. O pomoc zwrócili się do mediów, dzięki czemu ich historia nabrała dużego rozgłosu. W domu Smurlów odbyło się kilka egzorcyzmów, dzięki którym do pewnego czasu demon nie dawał żadnych oznak obecności, ale potem mieszkańcy spotkali się z najgorszymi z możliwych manifestacji bytu, który ich nawiedzał, w tym także aktami przemocy seksualnej.
Niosąc pomoc ludziom Warrenowie spotykali się z przeróżnymi przypadkami, które były wywołane przez bardziej lub mniej błahe sytuacje. Do wszystkich spraw podchodzili z dużym zaangażowaniem, dzięki czemu ludzie obdarzali ich ogromnym zaufaniem. Oboje byli wyrozumiałymi i bardzo ciepłymi ludźmi. Spędzając czas w nawiedzonych domach, starali się wprowadzić choćby namiastkę normalności do tych naprawdę dziwnych sytuacji. Pomagali im w tym asystenci, a nawet policjanci, którzy również tak jak oni chcieli wesprzeć nękanych ludzi. Najczęściej pomagali im Chris McKenna oraz Chris Finberg, którzy bardzo chętnie uczestniczyli w każdych obserwacjach, ale też dzięki wyjątkowej odwadze, którą posiadali, ruszali z pomocą mieszkańcom w ekstremalnych sytuacjach.
Demony nawiedzają zarówno ludzi jak i przedmioty, na swojej drodze Warrenowie spotykali przeróżne rzeczy, które trzeba było gdzieś ukryć po zakończonej już sprawie. Ed i Lorraine postanowili otworzyć Muzeum Okultystyczne, gdzie zbierali wszystkie nawiedzone przedmioty z którymi mieli styczność. Najsłynniejszym obiektem w ich muzeum była oczywiście lalka Annabelle, bohaterka jednego z najgłośniejszych nawiedzeń, jak również wcześniej wspomnianej serii filmów. W muzeum przebywała w szklanej gablocie z napisem „Nie otwierać”, którą regularnie święcił ksiądz.
Historia o lalce Annabelle opowiadała o dwóch pielęgniarkach, gdzie jedna z nich dostała od mamy szmacianą lalkę. Codziennie rano przed wyjściem do pracy układała ją na łóżku, a gdy wracały lalka była w innej pozycji. Na początku kobiety się nie bały, do chwili gdy zaczęły znajdować lalkę w innym pomieszczeniu domu. Wezwały wtedy Eda i Lorraine. Lorraine nieobecnym wzrokiem zbadała mieszkanie oraz lalkę, powiedziała im co tak naprawdę się tam stało. Mianowicie w ich mieszkaniu została zabita 7-letnia dziewczynka, która weszła w lalkę i tak właśnie komunikowała się ze światem. Pielęgniarki jednak w to nie uwierzyły i nie chciały już korzystać z ich pomocy, do czasu, gdy pewnego dnia został zaatakowany przez lalkę ich przyjaciel. Bardzo krzyczał i upadł na podłogę, a na jego koszulce pojawiły się ślady krwi. Okazało się że, na klatce piersiowej miał ślady pazurów. Wtedy Warrenowie przybyli z egzorcystą, który pobłogosławił dom oraz odprawił egzorcyzm, a Warrenowie zabrali lalkę do siebie, umieszczając na wszelki wypadek w szklanym pudełku z napisem „Nie otwierać”.
Historia ze szmacianą lalką wydarzyła się naprawdę tak jak wyżej opisane wydarzenia. Przerażający przypadek opętania był inspiracją do nakręcenia serii filmów „Annabelle”. Do kin weszły już 3 części tej serii :
Annabelle (2014),
Annabelle: Narodziny zła (2017),
Annabelle wraca do domu (2019).
Ed i Lorraine byli wybitnymi specjalistami od nawiedzeń, przypadków opętania oraz duchów. Małżeństwo posiadało i w dalszym ciągu posiada wielki wpływ na współczesną kulturę popularną.
Ed zmarł 23 sierpnia 2006 roku w wieku 79 lat, natomiast Lorraine 18 kwietnia 2019 roku w wieku 92 lat. Do końca życia Lorraine prowadziła oraz strzegła Muzeum Okultyzmu, w którym zamknęli lalkę Annabelle, tablice Ouija a także wiele innych niebezpiecznych eksponatów. Muzeum zostało zamknięte w 2017 roku, a po śmierci Lorraine Warren w 2019 roku wszystkie eksponaty z niego zostały przekazane zięciowi małżeństwa demonologów, Tony’emu Sperze.
Warrenowie mieli bardzo ciekawe życie, a jednocześnie bardzo niebezpieczne. W swojej długoletniej karierze demonologów mieli okazje zbadać ponad dziesięć tysięcy spraw, z których duża część okazała się być naprawdę związana z demoniczną działalnością. Dzięki swej ciężkiej i bardzo ryzykownej pracy udało się im pomóc wielu cierpiącym ludziom, a dzieło ich życia z pewnością nigdy nie zostanie zapomniane choćby poprzez filmy oraz literackie publikacje.
Filmy które nakręcone zostały dzięki ich działalności to Uniwersum Obecności w skład którego wchodzą takie filmy jak:
Obecność (2013),
Annabelle (2014),
Obecność 2 (2016),
Annabelle: narodziny zła (2017),
Zakonnica (2018),
Annabelle wraca do domu (2019),
Obecność 3: Na rozkaz diabła (2021).
Aktorzy, którzy wcielili się z rolę Eda oraz Lorraine w Uniwersum Obecności to Patrick Wilson oraz Vera Farmiga.
Wszystkie filmy były inspiracją prawdziwych wydarzeń, ale wiadomo, że popkultura rządzi się swoimi prawami. Czasami więc trzeba dodać trochę pikanterii historiom, by wzbudzić zainteresowanie odbiorców.
K KIK