Rondu przy Wydziale Budownictwa Politechniki Częstochowskiej patronuje od niedawna Mieczysław Hrehorów, a pobliskiej ulicy – Alfred Leonard Czarnota. Obie postacie łączyły związki z częstochowskimi uczelniami.
Uroczystość nadania imion rondu i ulicy w obrębie kompleksu obiektów Politechniki Częstochowskiej odbyła się w poniedziałek, 23 września. Przyciągnęła gości nie tylko ze środowiska akademickiego. Obecni byli m.in. prezydent Częstochowy Krzysztof Matyjaszczyk, przewodniczący Rady Miasta Łukasz Banaś, a także wiceprzewodnicząca Rady Małgorzata Iżyńska. Był też zastępca prezydenta Ryszard Stefaniak – m.in. autor publikacji poświęconej Mieczysławowi Hrehorowowi. W imieniu Politechniki Częstochowskiej w uroczystości wziął udział prorektor ds. nauki Politechniki Częstochowskiej Witold Elsner. Klub Seniora AZS reprezentował Ryszard Adamczyk.
Rondo nosi dziś oficjalnie imię wspomnianego Mieczysława Hrehorowa, a pobliska ulica – Alfreda Leonarda Czarnoty. Choć obie postacie silnie związane były ze środowiskiem uczelnianym, ich działalność wykraczała daleko poza jego obręb, stając się wkładem w rozwój samego miasta. Pierwszy z patronów zmarł zaledwie dwa lata temu. Był założycielem Akademickiego Związku Sportowego, Klubu Sportowego „Budowlani”, przez lata działał w Towarzystwie Krzewienia Kultury Fizycznej – całe życie hołdował społecznikowskim ideałom popularyzacji sportu i rekreacji. Z kolei drugi był zaangażowany na kilku polach – szkolnictwa wyższego, oświaty, nauki, samorządu, sportu, także literatury. W uroczystości uczestniczył jego wnuk – Sambor Czarnota, aktor, którego mogliśmy podziwiać m.in. na scenie Teatru im. A. Mickiewicza.
Uchwała Rady Miasta o nadaniu tych imion rondu i ulicy zapadła w lutym tego roku. Przed uchwaleniem obie nazwy uzyskały opinie Ośrodka Dokumentacji Dziejów Częstochowy działającego w ramach prac Muzeum Częstochowskiego.
Kim są patroni?
Alfred Leonard Czarnota
Urodził się 10 lutego 1911 r. w Kłecku k. Gniezna, był synem Franciszka i Heleny z Hübscherów. Ukończył Gimnazjum Klasyczne w Gnieźnie, a w 1935 r. studia matematyczne na Wydz. Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Poznańskiego (UP). Był również absolwentem Studium Pedagogicznego UP. W tym okresie studiował muzykologię w Konserwatorium Muzycznym w Poznaniu. W 1936–39 był nauczycielem gimnazjów: w Chodzieży, Czarnkowie i Bydgoszczy. W czasie okupacji niemieckiej w 1940 r.
został przesiedlony z Poznańskiego do Częstochowy. W 1940–45 pracował jako kierownik zbytu w Częstochowskiej Fabryce Papieru. Zaangażowany był tu w tajne nauczanie; w 1944–45 prowadził zajęcia na Kursach Akademickich. Po wojnie w 1945–48 uczył w Liceum Handlowym. Był jednym z organizatorów Wyższej Szkoły Administracyjno-Handlowej (WSA-H), która rozpoczęła działalność w 1946 r. (od 1950 Wyższa Szkoła Ekonomiczna) w Częstochowie; prowadził tam zajęcia z przedmiotów statystycznych (kierował Katedrą Statystyki), pełnił też funkcję wicedyrektora, później prorektora i rektora (1948–51 i 1953–55).
Należał do inicjatorów utworzenia (w 1949 r.) Szkoły Inżynierskiej (od 1955 r. Politechnika Częstochowska). Był organizatorem, później kierownikiem Katedry Matematyki, od 1980 r. r.dyrektorem Instytutu Matematyki. Przez pewien czas był prorektorem PCz, kierował Wieczorowym Studium Górniczym przy PCz. W 1963 r. uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie Łódzkim. Od 1968 był docentem etatowym PCz. Współpracował z WSP w Częstochowie.
Autor ponad 120 opracowań z zakresu matematyki i statystyki demograficznej, a także dziejów oświaty w Częstochowie, m.in. książki Częstochowa – nowy ośrodek akademicki (Warszawa 1955), redaktor wydawnictw jubileuszowych dotyczących WSA-H i PCz.
Od 1954 r. Czarnota był radnym Miejskiej Rady Narodowej (MRN) w Częstochowie, a od 1957 r. w prezydium MRN. Przewodniczył Radzie Społeczno-Naukowej przy MRN. W 1969–72 był członkiem Rady Głównej Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego. Należał do szeregu stowarzyszeń naukowych i społecznych; był wiceprzewodniczącym gliwickiego oddziału Polskiego Tow. Matematycznego, przewodniczącym częstochowskiego oddziału Tow. Wolnej Wszechnicy Polskiej, przewodniczącym komisji rewizyjnej Częstochowskiego Tow. Naukowego. Należał do PZPR.
Czarnota był zamiłowanym szachistą; odnosił sukcesy w mistrzostwach Częstochowy (8-krotnie był mistrzem miasta) i turniejach krajowych. Zajmował się też pracą literacką; pisał opowiadania i eseje, zamieszczał je w Biuletynie ZNP, z pozostawionych w maszynopisie opowiadań kilka zostało opublikowanych (w „Almanachu Częstochowy” 2002).
Zmarł 10 lutego 1984 r. w Częstochowie, pochowany został na cmentarzu św. Rocha (w sektorze 64, rząd 1, grób nr 3). Odznaczony był m.in.: Krzyżem Kawalerskim OOP, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Zasłużony Nauczyciel PRL, Medalem KEN.
W małżeństwie z Zofią Jędrczak (1922–1995) miał syna Jerzego Lecha, nauczyciela akademickiego, prodziekana Wydz. Zarządzania PCz, rektora Wyższej Szkoły Kupieckiej w Łodzi. Wnukiem Czarnoty jest Sambor, aktor teatralny i filmowy.
Mieczysław Zbigniew Hrehorów
Urodził się 11 lutego 1924 r. w Złoczewie, w województwie tarnopolskim. Przeżył trzy okupacje: sowiecką od 17 września 1939 r., niemiecką w latach 1941–1944 i powtórną sowiecką w 1944. Po „repatriacji” z Kresów Wschodnich w 1945 r. i zamieszkaniu w Częstochowie, występował już w Częstochowskim Klubie Sportowym w drużynie siatkówki. Będąc studentem Wyższej Szkoły Administracyjno-Handlowej, należał do założycieli Akademickiego Związku Sportowego, był czynnym sportowcem AZS w wielu dyscyplinach. Działał w zarządzie środowiskowym AZS.
W końcu lat 40. współorganizował Harcerski Klub Sportowy „Żubr” przy Komendzie Hufca ZHP w Częstochowie, był jego wiceprezesem sportowym. Pracował w budownictwie, doprowadził do powstania Związkowego Klubu Sportowego „Budowlani” (późniejszego CKS „Budowlani”); był jego długoletnim działaczem, przez trzy lata prezesem. W 1957 r. był współorganizatorem Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej w Częstochowie przy Częstochowskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego oraz TKKF „Ognisko” Częstochowa. Był animatorem zajęć i uczestnikiem imprez rekreacyjno-sportowych dla dzieci, młodzieży, dorosłych i sportu w rodzinie.
Doprowadził do powstania Ośrodka Rekreacji Fizycznej TKKF, przejętego później przez Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji. W 1961 r. został powołany w skład Miejskiego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki, pełnił tę funkcję społecznie. W latach 70. piastował stanowisko dyrektora „Metalplastu”, był inicjatorem budowy a następnie realizatorem szeregu obiektów: zaplecza socjalno-sanitarnego Ośrodka Rekreacji TKKF, hali gimnastycznej przy Szkole Podstawowej nr 18, rozbudowy hali sportowej Klubu „Politechnik” i wielu innych obiektów sportowych.
Należał do oddziału częstochowskiego Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, posiadał liczne odznaczenia sportowe.
Będąc już na emeryturze pełnił funkcję prezesa TKKF „Ognisko” i Koła Seniorów AZS,był członkiem zarządu Organizacji Środowiskowej AZS, Częstochowskiego Związku TKKF i Zarządu Wojewódzkiego Śląskiego TKKF w Katowicach, Harcersko-Uczniowskiego Klubu Sportowego „Żubr” przy Hufcu ZHP.
Zmarł 21 września 2022 r, pochowany został na cmentarzu św. Rocha (w sektorze 32, rząd 14, grób 5).
red., mat. UM Częstochowy, fot. Ł. Kolewiński
